Pawar'ların ana vatanı ve Milliyetçi Kongre Partisi'nin küçük bölgesi olan Baramati'de yarışma, görümceleri Supriya Sule ve Sunetra Pawar arasında yaşanıyor. Hanenin kızı olan Şule, 2006'dan beri Rajya Sabha'nın bir üyesiydi ve daha sonra 2009, 2014 ve 2019'da art arda üç dönem için Lok Sabha'ya seçildi. Evin içinden evlenen Pawar, geçen yıl bölünen NCP'nin onu kocasının grubundan aday olarak sunduğu bu seçime kadar Ajit Pawar'ın karısı olmaktan memnundu. Baramati hangi yöne oy verirse versin, bir Pawar kazanacak.
Sunetra Pawar, Praful Patel, Ajit Pawar, Eknath Shinde ve Devendra Fadnavis siyasi bir mitingde. Arkada Shiv Sena'nın kurucusu Balasaheb Thackeray'ın portresi var. (HT)
Siyasi işler tüm hevesli politikacılar için bir aile meselesi olmayabilir, ancak Hindistan'da seçmen temsili vardı. Üstelik kayırmacılık ya da hanedan verasetinin Kongre partisiyle pek sınırlı olmadığı; Hem BJP hem de bölgesel partilerdeki hanedanların listesi uzun. Bu eğilim, sol partiler hariç her seçimde güçlendiğinden ve giderek daha fazla hanedan parti adaylığı kazanıp seçildikçe, gücü, yönetimi ve zenginliği aile içinde pekiştirme yaklaşımı – bir iş imparatorluğunda olduğu gibi – öncelikli hale gelir. İdeoloji ve temsil gibi politik temeller.
Yalnızca HT Uygulamasından en son Hindistan Genel Seçim haberlerine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin! Şimdi İndirin!
Maharashtra siyasetinde, diğerlerinin yanı sıra NCP ve Shiv Sena gibi partiler arasındaki bölünme de Maharashtra'daki her şeyin erozyona uğramasına yol açtı. Örnekler çoktur. Güney Mumbai'deki Girgaum ve Mumbai'nin merkezindeki Dadar-Parel-Lalbaug kuşağı bir zamanlar Maharashtrianların kaleleriydi ve Marathi kimliğini, kültürünü, dilini ve ahlakını temsil ediyordu. manus. Yaklaşık son 15 yılda, bu bölgelerde diğer dil topluluklarından ve kültürlerden gelen sakinlerin giderek artan bir karışımı görüldü; Girgaum'un arka sokaklarında daha fazla Gujarati dili, Dadar-Parel'de daha önce olduğundan daha fazla Hintçe veya Hinglişçe.
Bu, şehrin bir zamanlar hayranlık duyulan kozmopolitizmine dair sadece bir ipucu olabilir, ancak birçok Maharashtrialı için Mumbai yok ediliyormuş gibi geliyor ve görünüyor. Marathipann ya da halk arasında Marathi denilen şeyAsmita. Erozyon veya dönüşüm – bakış açınıza bağlı olarak – ironik bir şekilde, Marathi çıkarları adına konuştuğunu ve koruduğunu iddia eden Shiv Sena ve Maharashtra Navnirman Sena gibi siyasi partilerin gözetiminde gerçekleşti. manus.
Eyaletin siyaseti, siyasi manzara üzerinde BJP tarzı sosyo-politik hakimiyete doğru bir değişime tanık olurken, Maharashtrian alt milliyetçiliği ve kimliği, Sena'nın üstünlük sağladığı uzun süredir devam eden ittifaka rağmen zayıflamış görünüyor. Alt milliyetçiliğin coğrafyadan kültüre, siyasi soldan sağa, Dalitlerden üst sınıflara kadar farklı ifadeleri vardı. “Jai Hind” selamlaması ancak “Jai Maharashtra” eklendiğinde tamamlanır.
Bunu siyasi arenada güçlü bir şekilde dile getirenler arasında Sena şefi merhum Bal Thackeray da vardı. Sena, Maharashtrian kimliğinin savaşçı ve şiddetli ifadesine kapıldı ve sahte bir şekilde Maharashtra halkının, özellikle şehirlerdeki çıkarlarının tek veya en güçlü temsilcisi olduğunu iddia etti. Kendini kurtarıcı ilan eden statüsüne ve 1985'ten bu yana Brihanmumbai Belediye Şirketi seçimlerinde kesintisiz çoğunluğuna rağmen, şehirdeki Marathi orta okullarının sayısı 2010-11'de 483'ten on yıl sonra 280'e düştü; örneğin yüzde 42'lik bir düşüş.
Şehirlerde ya da ötesinde, Marathi alt milliyetçiliği ve kimlik iddiası, kendilerini Yeni Delhi'deki iktidar koridorlarına taşıyan politikacılarda koruyucular ve savunucular buldu. Shiv Sena ve NCP arasında önerilen bölünme ve Kongre'nin eyalette bir zamanlar güçlü olan sesini bulamamasıyla birlikte, Maharashtrian alt-milliyetçi ifadesi bir şekilde düzleşti. Maharashtra'daki BJP Marathi konusunda sessiz Asmita, Onu şekillendiren pan-Hint Hindu kimliğine entegre etmeye çalışıyoruz.
Bu da şu soruyu ve alanı açık bırakıyor: Marathi halkı adına kim konuşuyor? manus ve Delhi'deki Maharashtra'dan daha fazlası mı?
Elbette, Uddhav Thackeray ve Eknath Shinde liderliğindeki eyalet hükümeti Marathi Bhasha Bhavan'ı başlattı, ancak diğer birçok konu siyasi gündemden çıkarıldı; Marathi'nin klasik bir dil olarak ilan edilmesi, Demokrat Parti'de çiftçi intiharları meselesi. Kongo Cumhuriyeti'nin sürekli olarak Parlamento'da ele alınması, mega yatırımların Maharashtra'dan diğer eyaletlere kaydırılması, mega projelerin yerini belirlemek için devletin ekolojisine (örneğin el değmemiş Konkan kıyısı boyunca) devam eden saldırılar, Karnataka ile sınır sorunu vb. daha öte. Maharashtra'dan gelen reformist ve rasyonalist sesler bile seçilmiş “güvenli” çevreler dışında daha az duyuluyor.
Bunun en azından kısmen devlet siyasetinin son yıllarda aile işine dönüşmesiyle, hanedan halefiyetinin (aile adı) siyasi başarının poster çocuğu haline gelmesiyle ilgisi var. Pawar'lar, Patil'ler, Deshmukh'lar, Shinde'ler, Chavan'lar, Bhonsles, Thackeray'ler, Mohite-Patil'ler, Mahajan-Munde'lar, Khadses, Ranes, Tatkares, Deoras, Gawli'ler, Gaikwad'lar ve daha fazlası, genç nesillerini partiler arası siyasi mücadeleye dahil ediyor. Seçimlerde aday olmasalar bile rolleri var. Maharashtra'da neredeyse hiçbir parti iktidarda hak iddia eden hanedanlardan arınmış değil; Merhum Thackeray, Gandhi hanedanı konusunda her zaman Kongre ile alay etse de, sadece ikinci nesli (Uddhav ve Raj) değil, üçüncü nesil (Aaditya) bile seçim politikalarına dahil oluyor.
Bankalardan kredi kuruluşlarına, şeker fabrikalarından mandıralara kadar uzanan kooperatif ağı üzerindeki nüfuzları ve nüfuzları nedeniyle, genç nesil (kooperatiflerin kuruluşundan bu yana genellikle üçüncü nesil) konumlarına bakılmaksızın bu yerlerde önemli rollere terfi ettirildi. kooperatif toprak durumuna aşinalık veya kooperatiflerin yönetimi hakkında bilgi. Bu onların siyasetini besliyor. Siyasi ideolojilerin daha az önemli olduğu ve siyasetin daha çok ticari bir iş haline geldiği bir dönemde, siyasi iktidarın temel amacı, gücü aile veya klan içinde tutmak gibi görünüyor.
Toplam yatırım tutarının hemen altında dört mega projeyle ₹Maharashtra'ya yerleşip iş sağlaması beklenen 1,8 lakh crore, 2022'de dört ay içinde eyaletten Gujarat'a taşınmak üzere ayrıldı, o zamanki Muhalefet Lideri Ajit Pawar Maharashtra lehine konuştu. Eknath Shinde ve Devendra Fadnavis'ten oluşan yeni yemin eden hükümete sert bir darbe indirerek bir haber ajansına şunları söyledi: “Eyaletteki iş dünyası için ortam diğer eyaletlere kıyasla yüz kat daha elverişli olsa da projeleri kaybediyoruz Ocak 2024'te, bağlılıklarını değiştirip başbakan yardımcısı olduktan sonra Pawar, hükümetin “projelerimiz Gujarat'a gitmiş olsaydı sessiz kalmayacağını” belirtti.
Eğer Pawar politik ve ideolojik olarak tartışmanın her iki tarafında da esnek bir şekilde konuşabiliyorsa ve onun gibi başkaları da varsa, o zaman Maharashtra adına kim konuşacak?
Smruti Koppikar, Mumbai merkezli bağımsız bir gazeteci, denemeci ve şehir tarihçisidir. Bu makale Maharashtra'nın gelişimi için kritik olan konuları ele alan 8 bölümlük bir serinin parçasıdır.
Sunetra Pawar, Praful Patel, Ajit Pawar, Eknath Shinde ve Devendra Fadnavis siyasi bir mitingde. Arkada Shiv Sena'nın kurucusu Balasaheb Thackeray'ın portresi var. (HT)
Siyasi işler tüm hevesli politikacılar için bir aile meselesi olmayabilir, ancak Hindistan'da seçmen temsili vardı. Üstelik kayırmacılık ya da hanedan verasetinin Kongre partisiyle pek sınırlı olmadığı; Hem BJP hem de bölgesel partilerdeki hanedanların listesi uzun. Bu eğilim, sol partiler hariç her seçimde güçlendiğinden ve giderek daha fazla hanedan parti adaylığı kazanıp seçildikçe, gücü, yönetimi ve zenginliği aile içinde pekiştirme yaklaşımı – bir iş imparatorluğunda olduğu gibi – öncelikli hale gelir. İdeoloji ve temsil gibi politik temeller.
Yalnızca HT Uygulamasından en son Hindistan Genel Seçim haberlerine özel erişim elde edin. Şimdi İndirin! Şimdi İndirin!
Maharashtra siyasetinde, diğerlerinin yanı sıra NCP ve Shiv Sena gibi partiler arasındaki bölünme de Maharashtra'daki her şeyin erozyona uğramasına yol açtı. Örnekler çoktur. Güney Mumbai'deki Girgaum ve Mumbai'nin merkezindeki Dadar-Parel-Lalbaug kuşağı bir zamanlar Maharashtrianların kaleleriydi ve Marathi kimliğini, kültürünü, dilini ve ahlakını temsil ediyordu. manus. Yaklaşık son 15 yılda, bu bölgelerde diğer dil topluluklarından ve kültürlerden gelen sakinlerin giderek artan bir karışımı görüldü; Girgaum'un arka sokaklarında daha fazla Gujarati dili, Dadar-Parel'de daha önce olduğundan daha fazla Hintçe veya Hinglişçe.
Bu, şehrin bir zamanlar hayranlık duyulan kozmopolitizmine dair sadece bir ipucu olabilir, ancak birçok Maharashtrialı için Mumbai yok ediliyormuş gibi geliyor ve görünüyor. Marathipann ya da halk arasında Marathi denilen şeyAsmita. Erozyon veya dönüşüm – bakış açınıza bağlı olarak – ironik bir şekilde, Marathi çıkarları adına konuştuğunu ve koruduğunu iddia eden Shiv Sena ve Maharashtra Navnirman Sena gibi siyasi partilerin gözetiminde gerçekleşti. manus.
Eyaletin siyaseti, siyasi manzara üzerinde BJP tarzı sosyo-politik hakimiyete doğru bir değişime tanık olurken, Maharashtrian alt milliyetçiliği ve kimliği, Sena'nın üstünlük sağladığı uzun süredir devam eden ittifaka rağmen zayıflamış görünüyor. Alt milliyetçiliğin coğrafyadan kültüre, siyasi soldan sağa, Dalitlerden üst sınıflara kadar farklı ifadeleri vardı. “Jai Hind” selamlaması ancak “Jai Maharashtra” eklendiğinde tamamlanır.
Bunu siyasi arenada güçlü bir şekilde dile getirenler arasında Sena şefi merhum Bal Thackeray da vardı. Sena, Maharashtrian kimliğinin savaşçı ve şiddetli ifadesine kapıldı ve sahte bir şekilde Maharashtra halkının, özellikle şehirlerdeki çıkarlarının tek veya en güçlü temsilcisi olduğunu iddia etti. Kendini kurtarıcı ilan eden statüsüne ve 1985'ten bu yana Brihanmumbai Belediye Şirketi seçimlerinde kesintisiz çoğunluğuna rağmen, şehirdeki Marathi orta okullarının sayısı 2010-11'de 483'ten on yıl sonra 280'e düştü; örneğin yüzde 42'lik bir düşüş.
Şehirlerde ya da ötesinde, Marathi alt milliyetçiliği ve kimlik iddiası, kendilerini Yeni Delhi'deki iktidar koridorlarına taşıyan politikacılarda koruyucular ve savunucular buldu. Shiv Sena ve NCP arasında önerilen bölünme ve Kongre'nin eyalette bir zamanlar güçlü olan sesini bulamamasıyla birlikte, Maharashtrian alt-milliyetçi ifadesi bir şekilde düzleşti. Maharashtra'daki BJP Marathi konusunda sessiz Asmita, Onu şekillendiren pan-Hint Hindu kimliğine entegre etmeye çalışıyoruz.
Bu da şu soruyu ve alanı açık bırakıyor: Marathi halkı adına kim konuşuyor? manus ve Delhi'deki Maharashtra'dan daha fazlası mı?
Elbette, Uddhav Thackeray ve Eknath Shinde liderliğindeki eyalet hükümeti Marathi Bhasha Bhavan'ı başlattı, ancak diğer birçok konu siyasi gündemden çıkarıldı; Marathi'nin klasik bir dil olarak ilan edilmesi, Demokrat Parti'de çiftçi intiharları meselesi. Kongo Cumhuriyeti'nin sürekli olarak Parlamento'da ele alınması, mega yatırımların Maharashtra'dan diğer eyaletlere kaydırılması, mega projelerin yerini belirlemek için devletin ekolojisine (örneğin el değmemiş Konkan kıyısı boyunca) devam eden saldırılar, Karnataka ile sınır sorunu vb. daha öte. Maharashtra'dan gelen reformist ve rasyonalist sesler bile seçilmiş “güvenli” çevreler dışında daha az duyuluyor.
Bunun en azından kısmen devlet siyasetinin son yıllarda aile işine dönüşmesiyle, hanedan halefiyetinin (aile adı) siyasi başarının poster çocuğu haline gelmesiyle ilgisi var. Pawar'lar, Patil'ler, Deshmukh'lar, Shinde'ler, Chavan'lar, Bhonsles, Thackeray'ler, Mohite-Patil'ler, Mahajan-Munde'lar, Khadses, Ranes, Tatkares, Deoras, Gawli'ler, Gaikwad'lar ve daha fazlası, genç nesillerini partiler arası siyasi mücadeleye dahil ediyor. Seçimlerde aday olmasalar bile rolleri var. Maharashtra'da neredeyse hiçbir parti iktidarda hak iddia eden hanedanlardan arınmış değil; Merhum Thackeray, Gandhi hanedanı konusunda her zaman Kongre ile alay etse de, sadece ikinci nesli (Uddhav ve Raj) değil, üçüncü nesil (Aaditya) bile seçim politikalarına dahil oluyor.
Bankalardan kredi kuruluşlarına, şeker fabrikalarından mandıralara kadar uzanan kooperatif ağı üzerindeki nüfuzları ve nüfuzları nedeniyle, genç nesil (kooperatiflerin kuruluşundan bu yana genellikle üçüncü nesil) konumlarına bakılmaksızın bu yerlerde önemli rollere terfi ettirildi. kooperatif toprak durumuna aşinalık veya kooperatiflerin yönetimi hakkında bilgi. Bu onların siyasetini besliyor. Siyasi ideolojilerin daha az önemli olduğu ve siyasetin daha çok ticari bir iş haline geldiği bir dönemde, siyasi iktidarın temel amacı, gücü aile veya klan içinde tutmak gibi görünüyor.
Toplam yatırım tutarının hemen altında dört mega projeyle ₹Maharashtra'ya yerleşip iş sağlaması beklenen 1,8 lakh crore, 2022'de dört ay içinde eyaletten Gujarat'a taşınmak üzere ayrıldı, o zamanki Muhalefet Lideri Ajit Pawar Maharashtra lehine konuştu. Eknath Shinde ve Devendra Fadnavis'ten oluşan yeni yemin eden hükümete sert bir darbe indirerek bir haber ajansına şunları söyledi: “Eyaletteki iş dünyası için ortam diğer eyaletlere kıyasla yüz kat daha elverişli olsa da projeleri kaybediyoruz Ocak 2024'te, bağlılıklarını değiştirip başbakan yardımcısı olduktan sonra Pawar, hükümetin “projelerimiz Gujarat'a gitmiş olsaydı sessiz kalmayacağını” belirtti.
Eğer Pawar politik ve ideolojik olarak tartışmanın her iki tarafında da esnek bir şekilde konuşabiliyorsa ve onun gibi başkaları da varsa, o zaman Maharashtra adına kim konuşacak?
Smruti Koppikar, Mumbai merkezli bağımsız bir gazeteci, denemeci ve şehir tarihçisidir. Bu makale Maharashtra'nın gelişimi için kritik olan konuları ele alan 8 bölümlük bir serinin parçasıdır.